Frá geðdeildinni

Vil bara aðeins láta heyra frá mér. Er enn hér á mörkum hins byggilega heims þar sem norðangarrinn vinnur ötullega að því að má út það litla líf sem hér þrífst. Inn á milli birtist sólarglæta og vekur von í brjóstum manna en eins og hendi væri veifað er hún hrifsuð í burtu og send til fyrirheitna landsins fyrir sunnan holtavörðuheiðina. Nei....svo slæmt er þetta nú kannski ekki en djöfull getur samt orðið kalt hérna þó það eigi að heita að vorið sé á blússandi siglingu og sumarið í nánd. Lítið tillit tekið til þess hér. Ég var ötul við skrifin hérn fyrr í sauðbruðinum en hefur heldur dregið úr þegar á hann hefur liðið. Úr því má lesa um gang sauðburðarins og hvernig hann legst á undirritaða. Í fyrstu er hann sem leikur einn, vorboði og lömbin vekja hjá manni gleði og von um betri tíð með blóm í haga eins og ungdómurinn gerir títt. En svo verða þau fleiri og fleiri og ennþá fleiri og fleiri en flestir geta ímyndað sér. Og ekki skánar veðrið og versnar ef eitthvað er. Brúnin tekur að þyngjast, bakið að bogna og fæturnar dregnar eftir jörðinni. En svo loksins.....eftir eins og eitt, tvö æðisköst, margar háðar þrjóskukeppnir við ærnarog margar vökunæturnar sér fyrri endan á þessu. Þá réttir fólk aftur úr bakinu, fer aftur dásemdar orðum um sauðkindina, knúsa ltilu lömbin og aftur taka bloggin að birtast hér. Fátt vekur hjám heimilisfólkinu jafn miklu lukku eins og þegar eitt og eitt ónýtt skúmaskot kemur í ljós í húsunum og ekki þarf lengur að koma blessuðum nýbökuðum mæðrunum fyrir til bráðabirgða út í horni heldur hægt að fara með þær beinustu leið í svítuna.

Já svona hefur þetta nú gengið, meðan á því stendur alveg bölvanlega en það er nú fljótt að gleymast. Það myndi náttúrulega enginn heilvita maður standa í þessu ef ekki væri fyrir það hvað lambakjötið er ofboðslega gott á bragðið ;)

Læt þetta duga í bili og ef guð lofar þá verð ég farin að skrifa um eitthvað annað en sauðburin von bráðar ;)
Bið ykkur vel að lifa
Gógó